Lezersverhaal: Karlijn – Taboe als je het als ouder niet trekt.

Vandaag is het lezersverhaal van Karlijn.
Karlijn is 30 jaar en trotse mama van Lex (11 mnd) en Lot (4 jr).

Wees eerlijk, vraag en aanvaard hulp ze zijn er echt voor je!
Lees snel verder voor het verhaal van Karlijn…

Taboe – als je het als ouder niet trekt:

Daar zat ik dan.. een huilbaby, een peuter die uitdaging nodig had, en een lichaam dat me gruwelijk in de steek liet.
Krampachtig probeerde ik mijn hoofd boven water te houden.
Maar het was loodzwaar..
Tijdens de tweede ziekenhuisopname van Lex was de koek op.
Ik kon niet meer, ik was verdrietig, angstig, boos en moe, vooral heel moe.
Bij maatschappelijk werk in het ziekenhuis gaf ik aan dat ik het niet meer trok.
Dat ik zo moe was, en me zorgen maakte over Lot, die zoveel moest inleveren door de hele situatie.
De tranen bleven stromen.. er werd besloten dat er hulp opgestart zou worden vanuit het wijkteam en het Consultatie Bureau.
Bij thuiskomst voelde ik me zo onzeker.
Ik was boos op mezelf, dat ik me niet in had kunnen houden.
Waarom moest ik nu juist bij maatschappelijk werk breken?!
Wat zou dit betekenen?
Zou er een dossier komen?
Zou er getwijfeld worden aan mijn mama-skills?
Mensen om me heen reageerden wat geschrokken en terughoudend.
Om hulp vragen bij het CB, aangeven dat je het niet meer trekt… oei.
Het consultatie bureau werd duidelijk niet gezien als ondersteunende organisatie, die adviseert en hulp biedt waar nodig.
Je vertelt alleen wat je moet vertellen, je wijkt vooral niet teveel af van de standaard en je zegt braaf te doen wat ze adviseren.
Want iedereen kent wel een verhaal over een zus van de vriend van een kennis die haar kinderen kwijtraakte..
We hadden geen keus, wat moesten we dan?
Zo door blijven tobben totdat het helemaal zou escaleren?
Nee, ik wist dat ik een goede moeder was, maar dat ik het gewoon even niet zelf voor elkaar kreeg en alle hulp zo enorm welkom was.
Lezersverhaal bevallingsverhaal Karlijn Taboe
Vanuit het CB kwam er iemand op huisbezoek, een aardige verpleegkundige die niet met protocollen kwam zwaaien maar goed keek naar onze situatie.
Ik kreeg uitleg over baby massage, en ze regelde een afspraak met een babycoach.
Dit was een enorm fijn gesprek, ik kon mijn ei kwijt, kreeg bemoedigende woorden en voelde mezelf zeker over mijn aanpak en ideeën.
De CB arts dacht goed mee over lex, zocht dingen uit en leefde mee.
Ik heb nooit opdringende adviezen gehad, en als ik dingen anders zag dan dacht ze daar ook over mee.
Vanuit het wijkteam werd er een aanvraag bij Home-start gedaan.
Een organisatie die werkt met (geschoolde) vrijwilligers die ouders ondersteunen in de thuissituatie.
Een paar maanden na de aanvraag startte er een vrijwilliger hier die elke donderdagochtend even lekker spelletjes met lot kwam spelen.
Even 1 op 1 aandacht voor lot!
Hoewel al die hulp de problemen niet oplosten, en het nog steeds enorm pittig was, ben ik blij dat we de stap genomen hebben.
We hebben de hulp als prettig ervaren, we konden ons ei kwijt, en kregen fijne feedback en ook complimenten hoe we met alles omgingen.

Ik ben dus blij dat ik me niet tegen heb laten houden door het taboe rondom het CB en hulp vragen bij opvoeden, ik heb geen wijzende vinger gezien, alleen maar meelevende mensen die het beste met ons als gezin voor hadden.

Ik hoop echt dat ouders zich niet laten tegenhouden door allerlei verhalen, en gewoon aan de bel trekken als ze er zelf niet uitkomen.

Lezersverhaal bevallingsverhaal Karlijn Taboe

Deel jou verhaal:

Net als Karlijn ook jou verhaal delen, en andere (aanstaande) mama’s helpen?
Stuur dan jou verhaal naar: info@liefkleinwonder.nl

Bevallingsverhaal, zwangerschap, of de weg er naartoe het maakt niet uit.
Kijk voor meer informatie op de lezersverhalen pagina.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Facebook Comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.